Nog één jaar om je los te laten

In een laatste (?) poging om je los te laten, besloot ik een jaar lang iedere keer dat ik je zag een bos rozen voor mezelf te kopen.

Ik fotografeerde de rozen elke dag. Als ik een nieuwe bos had hing ik de oude op te drogen. Als ik op vakantie ging gaf ik de vaas aan Juul en fotografeerde zij ze.

Na drie maanden liep ik een kroeg binnen; de barman leek op jou. Hij vroeg naar de bos rozen die ik bij me had, ik vertelde over mijn project. Hij vond dat ik moest stoppen; dat ik me op deze manier niet openstelde voor nieuwe dingen. Om tien uur ‘s ochtends, zo’n twaalf uur later, liep ik de kroeg pas weer uit.

Die laatste bos rozen heeft de vaas niet meer gehaald, alleen het vuur waarin ik een week later alle gedroogde bossen verbrandde.

Of ik je ooit echt los zal laten weet ik niet. Misschien heb ik het al gedaan.